In haar inzichtelijke artikel reflecteert Sophie Brickman op het vaak genegeerde fenomeen van flauwvallen in de literatuur, vooral vanuit het perspectief van degenen die het ervaren. Aan de hand van een persoonlijk verhaal dat begint met een scène uit Charlotte’s Web, waarin het geliefde personage Wilbur flauwvalt na het horen van verontrustend nieuws, trekt ze parallellen tussen haar eigen ervaring als een levenslange flauwvalster en de literaire portrettering van flauwvallen. Hoewel ze een handvol literaire voorbeelden van flauwvallen erkent, betoogt Brickman dat deze momenten zelden de volledige essentie van de ervaring vangen, die een desoriënterende reis naar het onbewuste en een daaropvolgende ontwaking tot een veranderde realiteit omvat. Door te verwijzen naar werken van auteurs zoals James Joyce en J.D. Salinger, bekritiseert ze de oppervlakkige behandeling van flauwvallen in de literatuur en suggereert ze dat het vaak wordt gepresenteerd als een net einde in plaats van een complexe emotionele toestand. Brickman vangt de essentie van flauwvallen—een soort gedwongen reset—terwijl ze ook de lezers aanspoort om na te denken over hoe personages zoals Wilbur diepere emotionele worstelingen belichamen die resoneren met de kwetsbaarheid van de mens. Uiteindelijk nodigt ze uit tot een herbeoordeling van literaire representaties, en moedigt ze een rijkere verkenning aan van wat het betekent om flauw te vallen te midden van de kakofonie van het leven. Het artikel is te vinden via deze link: https://lithub.com/the-lights-dont-just-go-out-a-lifelong-fainter-on-how-fiction-gets-fainting-all-wrong/.
Sophie Brickman toont een opmerkelijk vermogen om persoonlijke verhalen en literaire kritiek aan elkaar te weven, en verheldert de diepten van een ervaring die te vaak wordt vereenvoudigd in fictie. Haar rijke observaties over de genuanceerde ervaringen van flauwvallen resoneren diep, vooral in haar verkenning van emotionele complexiteit in personages zoals Wilbur. Brickmans inzichtelijke commentaar daagt ons uit om te heroverwegen hoe literatuur de vaak tumultueuze interactie tussen onze fysieke sensaties en emotionele onrust weerspiegelt, en benadrukt haar scherpe begrip van het menselijke bewustzijn. Haar welsprekende proza vangt een authentieke menselijke ervaring, waardoor haar bijdrage zowel significant als boeiend is voor lezers en geleerden.