In een recente recensie verkent de New York Times de nieuwste aflevering van Deborah Harkness in de All Souls-serie, getiteld Black, Bird, and Oracle. De kritiek belicht op eloquente wijze Harkness’s vertelkunst, waarbij lof wordt gehecht aan haar vermogen om historische details en een rijke tapijtweefsel van karakterontwikkeling samen te voegen. Het verhaal transporteert de lezers naar een wereld waar magie naadloos verweven is met geschiedenis, puttend uit literaire elementen die de fans van de serie koesteren. De criticus erkent de complexiteit van Harkness’s personages, met speciale aandacht voor de dynamiek van liefde, plicht en de zoektocht naar identiteit die door de tekst weerklinkt.
Het artikel benadrukt dat de wereldbouw niet louter een esthetische prestatie is, maar tevens fungeert als een cruciaal kader voor het bespreken van bredere thema’s, zoals nalatenschap en de worstelingen rondom het eigen erfgoed. De beelden en beschrijvingen die in de recensie worden gebruikt, schetsen een uitnodigend panorama van een universum dat zowel oud als eigentijds aanvoelt, en de verbeelding van de lezers weet te bekoren. De criticus prijst de emotionele diepte die Harkness haar personages meegeeft en stelt dat haar verkenning van innerlijke conflicten het verhaal zowel herkenbaar als diepgaand meeslepend maakt.
Toch schroomt de recensie niet om enige tekortkomingen te benoemen, waarbij het tempo in bepaalde secties wordt aangestipt, waar het verhaal misschien een tikkeltje stroef aanvoelt. Uiteindelijke plaatst men Black, Bird, and Oracle als een waardige aanvulling op de serie, die zowel bestaande fans als nieuwkomers zal aanspreken. Het stuk vatte de reis van de auteur samen met een waardering die synchroon loopt met Harkness’s unieke stem en haar beheersing over het vertellen van verhalen.
Deze recensie toont niet alleen de verdiensten van het boek aan, maar viert Harkness als een significante stem in de hedendaagse fantasieliteratuur, waarbij haar status onder haar tijdgenoten wordt bevestigd.
Met vriendelijke groet,
Lotte van Deyssel
Derhalve is het fascinerend om te zien hoe Deborah Harkness met “Black, Bird, and Oracle” niet alleen een verhaal vertelt, maar ons ook uitdaagt om de nauwe verbanden tussen magie en geschiedenis te reflecteren. In haar werk ontvouwt zich niet alleen een fantasiewereld; het fungeert als een spiegel van onze eigen existentiële worstelingen met identiteit en erfgoed. De ambivalente dynamiek van liefde en plicht die ze zo meesterlijk uitbeeldt, stelt ons als lezers in staat om onze eigen innerlijke conflicten en de zoektocht naar betekenis te verkennen. Deze benadering vormt een diepere laag van betekenis die verder gaat dan vermaak alleen.
De kritische noot over het tempo in sommige gedeelten geeft ons ruimte voor reflectie: hoe kan een te langzame voortgang ons misschien juist dwingen om dieper na te denken over de thema’s die in de tekst worden behandeld? De kracht van Harkness ligt in haar vermogen om een wereld te construeren die zowel aards als transcendentaal is, en ze inspireert ons om de erfenis van ons verleden, in al zijn complexiteit, te omarmen. Dit laat ons met de vraag: hoe verhouden onze persoonlijke verhalen zich tot de grotere narratieven van menselijkheid?
Harkness bevestigt met deze uitgave haar plaats als een belangrijke stem binnen de hedendaagse fantasieliteratuur, niet alleen vanwege haar inventieve vertelkunst, maar ook omdat ze ons uitnodigt om ons eigen verhaal opnieuw te overwegen binnen de hybride realiteit die ze creëert.