De Volkskrant heeft in haar recente artikel een poging ondernomen om de beste series van 2024 tot nu toe te rangschikken. Hoewel het artikel enkele interessante keuzes naar voren brengt, lijkt het toch te verzuimen in het uitgebreide kritische kader dat vereist is om een dergelijk onderwerp recht te doen.
De selectie van series zoals The Idol’s Fall en Night Whisperers reflecteert weliswaar de voorkeuren van een breed publiek, maar getuigt niet bepaald van een diepgravende analyse. Deze series, die ontegenzeglijk populair zijn, missen echter vaak de originaliteit en kracht van eerdere meesterwerken. Het roept de vraag op of de kritische maatstaven van de Volkskrant wel streng genoeg zijn. Te vaak lijkt men zich te laten verleiden door kijkcijfers en oppervlakkige allure, in plaats van de artistieke merites te beschouwen.
Verder lijkt de schrijver van het stuk niet goed in staat om een onderscheid te maken tussen wat werkelijk vernieuwende televisie is en wat slechts herhaling van bekende thema’s en formules. Het feit dat Glitz Town en Galactic Fables hoog worden geprezen, zonder kritische noot over hun clichématigheid, is symptomatisch voor een bredere lacune in kritische scherpte. De hang naar het spektakel en de vluchtige consumptie in plaats van het eerbiedigen van storytelling en innovatieve verhaallijnen, lijkt de boventoon te voeren in de selectie.
Daarnaast doet het ontbreken van specifieke kwantitatieve en kwalitatieve analyses, zoals kijkersstatistieken en recensies van meerdere kritische bronnen, afbreuk aan de geloofwaardigheid van het artikel. De Volkskrant had hier veel gedetailleerder te werk kunnen gaan, waarbij men niet alleen de huidige hype had gevolgd maar ook terug had gekeken naar de steunpilaren van dergelijke kunstvormen: originaliteit, emotionele diepgang, en de impact op het culturele landschap.
Evenredig frustrerend is de algehele toon van zelfgenoegzaamheid die vanuit het artikel spreekt. Het is alsof de schrijvers er meer in geïnteresseerd zijn om hun eigen culturele smaak te valideren dan om een werkelijk genuanceerde kritische blik te werpen. Het biedt weinig ruimte voor alternatieve perspectieven en lijkt vooral een echo van gangbare opinies, in plaats van deze kritisch te toetsen.
In het licht van dit alles ben ik van oordeel dat de Volkskrant haar taak als kritische gids heeft verzaakt. Het gebrek aan diepgang en objectiviteit maakt dat dit artikel eerder als een commercieel gemakzuchtig stuk overkomt dan als een serieus kritische analyse. De lezers – en de series zelf – verdienen beter dan dit. Laten wij hopen dat er in de rest van 2024 nog objectievere en diepzinnigere bijdragen zullen verschijnen die deze nalatigheid kunnen herstellen.
Voor wie het volledige artikel wil lezen, hier is de link: Wat zijn tot nu toe de beste series van 2024.
Lotte van Deyssel