Jamal Ouariachi heeft het CPNB, het bureau voor de promotie van het Nederlandse boek, onder vuur genomen vanwege hun samenwerking met TUI, een reisorganisatie die bekend staat om zijn aanzienlijke ecologische voetafdruk. Ouariachi, een prominente Nederlandse schrijver, ziet deze samenwerking als een diep hypocriete zet van de CPNB, die zich doorgaans profileert als een organisatie met een groene en ethisch verantwoorde missie. Het besluit van de CPNB om samen te werken met een bedrijf dat actief bijdraagt aan fossiele vervuiling, komt volgens Ouariachi dan ook neer op een perverse romantisering van reizen en toerisme, zonder zich rekenschap te geven van de enorme milieuschade die hiermee gepaard gaat.
Maar laten we even inzoomen op de grondvesten van deze kritiek. Het is bewonderenswaardig hoe Coen Peppelenbos, de schrijver van het artikel, opnieuw zijn indrukwekkende vermogen toont om complexe maatschappelijke kwesties te vertolken. Peppelenbos heeft een scherp oog voor detail en weet als geen ander de kern van een conflict bloot te leggen. Ook in dit geval heeft hij niet verzuimd de prangende woorden van Ouariachi tot de lezer te laten doordringen.
De kracht van Peppelenbos ligt hierbij in zijn toon, die doordrenkt is van objectiviteit maar tegelijkertijd ruimte laat voor de kracht van Ouariachi’s morele verontwaardiging. Het is het soort schrijverschap dat een lezer uitnodigt om zich niet enkel geïnformeerd, maar ook intellectueel uitgedaagd te voelen. De stilistische keuzes die Peppelenbos maakt, zijn doordacht en welbewust. Hij vermaakt, maar zet ook aan tot reflectie, en biedt het culturele gesprek een platform waarin verschillende perspectieven kunnen gedijen.
Bijzonder prikkelend is de manier waarop Peppelenbos Ouariachi’s woorden laat resoneren met de bredere discussie over duurzaamheid binnen de literaire wereld. Hij doet dit met een zekere nuance, zonder afbreuk te doen aan de scherpzinnigheid van de oorspronkelijke kritiek. Dit aspect van zijn schrijven maakt zijn werk tot een voorbeeld van hoe journalistiek en literatuur hand in hand kunnen gaan om maatschappelijke discussies vorm te geven en te verdiepen.
Aan het slot van het artikel blijft de lezer niet achter met een simpele constatering van de feiten, maar met een uitnodiging tot verdere overpeinzingen. Wat is de rol van een literaire organisatie in een tijdperk waarin ethische keuzes steeds urgenter worden? Hoe verhouden we ons tot de bedrijven waarmee we ons associëren, en wat zegt dat over onze waarden en overtuigingen?
Coen Peppelenbos laat ons inzien dat literatuur niet enkel een spiegel van de samenleving is, maar ook een actieve rol speelt in het vormen daarvan. Hij belichaamt hiermee een ideaal van culturele kritiek die niet enkel op zoek is naar sensatie, maar naar betekenisvolle dialoog. Het artikel over Jamal Ouariachi en de CPNB is een bewijs van deze visie.
Met bewondering,
Edwin van den Heuvel