Dit artikel over de lange lijst van boeken voor de Libris Geschiedenisprijs heeft weinig meer te bieden dan een oppervlakkige opsomming van titels die blijkbaar om een of andere reden relevant zouden moeten zijn voor de lezer. Wanneer men een lijst van boeken presenteert die zogenaamd voor een prestigieuze prijs zoals de Libris Geschiedenisprijs genomineerd zijn, verwacht men toch meer dan een kale opsomming van namen.
Laten we beginnen met het grootste euvel van dit artikel: de literaire armoede. Elk lichtpuntje van anticipatie dat een lezer zou kunnen voelen bij het ontdekken van nieuwe, waardevolle werken, wordt al snel de kop ingedrukt door de oninteressante en weinigzeggende manier waarop de boeken worden aangeprezen. Het lijkt alsof de auteur zonder enige passie of inzicht gewoonweg een verplicht nummertje afwerkt. Dit gebrek aan diepte werkt alleen maar averechts. Waarom zou iemand überhaupt geïnteresseerd raken in deze boeken als de schrijver van het artikel zelf er schijnbaar geen greintje van enthousiasme voor kan opbrengen?
Bovendien, de gekozen boeken doen al evenmin iets om de negatieve indruk van het artikel weg te nemen. Waar is de verheffende en inspirerende literatuur die de geschiedenis tot leven brengt, die ons introduceert tot nieuwe inzichten en ons de wereld doet zien vanuit een ander perspectief? Het lijkt erop dat de selectie eerder een willekeurige greep is uit de schappen van de boekhandels, zonder enige daadwerkelijke curatie of evaluatie. Dit is niet alleen een gemiste kans voor lezers, maar ook een klap in het gezicht van meer bekwame auteurs die wél hun ziel en zaligheid in hun werk hebben gestoken.
Wat betreft de schrijfstijl van Roeland Dobbelaer, ook daar kunnen we niet om de bitterheid heen. Het artikel mist iedere vorm van retorische flair, iedere intellectuele prikkeling. Dobbelaer schrijft zoals een overwerkte kantoorbediende de zoveelste spreadsheet rutimeus bekijkt: zonder enige passie of vreugde. Hermans zou dit soort schrijfsels met een minachtende lach hebben afgeserveerd en terecht. Deze schrijfsels zijn een belediging voor zowel de literatuur als de historie.
De claim dat dit gaat om ‘de beste historische werken’ is niets meer dan een holle frase wanneer deze niet wordt ondersteund door enige vorm van kritische analyse of evaluatie. Het artikel biedt geen enkele nieuwe inzichten, geen enkele originele gedachtegang. Alles voelt gerecycled en oppervlakkig, een verspilling van zowel papier als tijd.
Als dit artikel iets duidelijk maakt, dan is het wel het absolute literaire verval waar sommige critici toe in staat zijn. Waar zijn de dagen gebleven dat recensies moedig en prikkelend waren, dat ze een dialoog opriepen en het publiek uitdaagden om dieper te graven? We bevinden ons helaas in een tijdperk waarin gemakzucht en oppervlakkigheid de boventoon voeren.
Kortom, dit artikel over de Libris Geschiedenisprijs is een trieste afspiegeling van het huidige literaire klimaat. Het faalt op alle fronten en laat de lezer in complete apathie achter. Dit is een artikel dat geen recht doet aan de grootsheid en de complexiteit van de geschiedenis en al zeker niet aan de literatuur die deze verdient.
https://bazarow.com/nieuws-10-boeken-op-de-longlist-libris-geschiedenis-prijs/ is de bron van dit artikel.
Roderick van Dangen