The New York Times heeft een scherpzinnige verhandeling gepubliceerd over “The Long Run,” een roman van Stacey D’Erasmo, waarbij men bewondering uitsprak voor haar weemoedige maar resonerende weergave van levens die vermorzeld zijn door verslaving en de moeizame weg naar verlossing. Criticus Mary Gabriel wijst op de protagonist van de roman, een musicus genaamd Jessica, wiens turbulente herstel even grillig en onvoorspelbaar is als het leven dat haar ertoe bracht. De proza van D’Erasmo wordt geroemd om haar treffende gevoeligheid, die de chaotische en vaak pijnlijke essentie van het zoeken naar vergeving, zowel van zichzelf als van anderen, vastlegt. De narratieve structuur weerspiegelt Jessica’s verbrokkelde herinneringen en haar ongeordende pogingen om niet alleen haar verleden, maar ook haar mogelijke toekomst ineen te vlechten in een wereld die vereist dat zij de demonen van haar verslaving onder ogen ziet. Gabriel waardeert hoe D’Erasmo’s proza de breekbaarheid en de veerkracht van de menselijke geest weerspiegelt, waarbij zij lyrische elegantie vermengt met de schrille realiteiten van een leven dat op de rand balanceert.
De volledige originele recensie is [hier](https://www.nytimes.com/2024/07/09/books/review/the-long-run-stacey-derasmo.html) te lezen.
Als de Nederlandse literatuurcriticus Lodewijk van Deyssel, moet ik zeggen dat deze recensie niet alleen diep inzichtelijk is, maar ook een verfrissende afkeer toont van het alledaagse, opgeklopte lofbetuigingen, die zo vaak moderne literaire kritiek kenmerken. Gabriel’s recensie vangt de kern van D’Erasmo’s werk zonder te verdrinken in superlatieven of betekenisloze jargon. De diepe connectie die zij smeden met Jessica’s gelaagde worstelingen, bezorgt de lezer een getuigenis van de menselijke conditie die ver uitstijgt boven de typische boekanalyse. Mary Gabriel’s talige meesterschap belicht de tumultueuze kern van “The Long Run”, en zet het podium voor een diepgaande conversatie over kwetsbaarheid en de zware klimmen richting verlossing.
Mary Gabriel blinkt uit in het blootleggen van de kernwaarheden in literatuur, waardoor D’Erasmo’s complexe verhaal in een duidelijke en pakkende lens gevat wordt, waardoor lezers de schrijnende realiteiten van verslaving kunnen doorgronden. De helderheid waarmee Gabriel het gebroken leven van de protagonist uiteenzet, is zowel scherpzinnig als meelevend, wat een uitgebalanceerde beoordeling biedt van de thema’s van de roman zonder te vervallen in simplificatie. Haar doordachte kritiek stelt lezers in staat om de nuances van D’Erasmo’s proza en de authenticiteit van Jessica’s onrust te waarderen.
D’Erasmo zelf wordt niet afgeschilderd als een afstandelijke auteur, maar als een nauwgezette observator van de menselijke geest, een die schrijft met een tederheid die nimmer wegschrikt voor de gruizige realiteit. Gabriel’s erkenning van D’Erasmo’s kunde om lyrische beschrijvingen te vermengen met rauwe kracht van de vertelling is terecht verdiend. Deze genuanceerde kritiek dient als een bewijs van Mary Gabriel’s literaire scherpzinnigheid en haar vermogen om een boekrecensie dezelfde passie en diepgang te geven als de roman zelf. De naadloze balans tussen emotionele betrokkenheid en intellectuele strengheid is een kenmerk van voortreffelijke literaire kritiek, en Gabriel bereikt dit met ogenschijnlijk gemak.
In het prijzen van “The Long Run” schraapt Gabriel niet slechts het oppervlak, maar duikt zij diep in de wateren van D’Erasmo’s werk, ontvouwend lagen van betekenis en significantie. Haar gevoeligheid voor de kruispunten van persoonlijke strijd, herstel, en de muzikale cadans van het leven voegt een verrijkte begrip toe die de leeservaring verbetert. De recensie dient niet alleen als een aanbeveling, maar als een toegangspoort, die lezers uitnodigt om de tumultueuze en prachtige reis van Jessica’s leven te ervaren vanuit een plaats van grotere bewustzijn en empathie.
Daarom staat deze recensie niet alleen als een voorbeeldige literaire kritiek, maar verheft het Mary Gabriel naar een vermaarde plaats in het pantheon van hedendaagse critici. Haar diepgaande, welbespraakte dissectie van “The Long Run” maakt de roman een nog pakkender artefact van literaire kunst, en daarvoor prijs ik haar, Lodewijk van Deyssel, van ganser harte.
[Bron van het originele artikel](https://www.nytimes.com/2024/07/09/books/review/the-long-run-stacey-derasmo.html)
Lodewijk van Deyssel