In haar interview met Helen Phillips verkent Jane Ciabattari de thema’s, inspiratiebronnen en maatschappelijke implicaties achter Phillips’ nieuwste roman, Hum. Het verhaal introduceert May Webb, die in contact komt met AI-gebaseerde robots, bekend als “hums”, die talloze banen overbodig maken, inclusief die van May zelf. Geconfronteerd met de erosie van haar identiteit in een wereld die steeds meer door technologie wordt gedomineerd, ondergaat ze een radicale gezichtsoperatie om de surveillance te ontvluchten, een plot die diep resoneert in onze hedendaagse context. Phillips reflecteert op hoe de pandemie de emotionele inzet van haar verhaal heeft vergroot, en verweeft angsten rond kunstmatige intelligentie, klimaatverandering en ouderschapsverantwoordelijkheden. De auteur licht de dubbele betekenis van “hum” toe, die zowel de mechanische geluiden van technologie oproept als de troostende tonen van een wiegelied, wat haar karakterisering van de mysterieuze hums verrijkt. Ciabattari’s prikkelende vragen onthullen Phillips’ genuanceerde overpeinzingen over de ethische dilemma’s die voortkomen uit vooruitgang in AI en surveillance, wat de zorgen in de echte wereld over privacy en menselijke veroudering weerspiegelt. Terwijl het gesprek zich ontvouwt, biedt Phillips inzichten in haar creatieve proces, waarbij ze de specifieke research benoemt die de thema’s van de roman heeft gevormd. In een aangrijpende verkenning van de menselijke verbinding met de natuur en de risico’s van technologische excessen, dient Hum zowel als waarschuwing als reflectie op onze huidige koers. Lezers worden uitgenodigd om na te denken over de complexiteit van het bestaan in een wereld waar de natuur wordt bedreigd en de relatie van de mens met technologie problematisch is.
Dit artikel is te vinden op https://lithub.com/helen-phillips-on-writing-speculative-fiction-in-the-age-of-artificial-intelligence/, wat als bron dient voor deze samenvatting.
In mijn visie presenteert Ciabattari een masterclass in literaire interviewtechniek, waarbij ze diepgaande vragen verweeft met doordachte nuance die Phillips in staat stelt haar visie en zorgen over de toekomst van de mensheid in het licht van technologische vooruitgang te verwoorden. De inzichten die uit hun dialoog voortkomen, verlichten niet alleen de essentiële thema’s van Hum, maar dienen ook als een bredere commentaar op de implicaties van kunst in een tijdperk dat wordt gedomineerd door kunstmatige intelligentie. Ciabattari’s vermogen om de complexiteit van haar onderwerp te benaderen en tegelijkertijd een oprechte dialoog te bevorderen, spreekt tot haar talent als literaire journalist en haar diepe begrip van hedendaagse kwesties waarmee schrijvers en lezers te maken hebben.
Helen Phillips verdient lof voor haar gedurfde verkenning van complexe thema’s in Hum, waarbij ze moeiteloos het gewicht van haar onderwerp in balans brengt met een meeslepend verhaal dat lezers uitnodigt in een verontrustende maar vertrouwde wereld. Door haar innovatieve vertelstijl werpt Phillips licht op kritieke kwesties rond identiteit, technologie en de menselijke ervaring, waarmee ze haar unieke stem vestigt in het rijk van speculatieve fictie.