Naar aanleiding van het artikel op Book Riot genaamd “Sapphic Books Matched with Lyrics” richt ik mijn kritische blik op één van de besproken werken: The Seven Husbands of Evelyn Hugo van Taylor Jenkins Reid. Dit boek, dat sinds zijn publicatie een aanzienlijke hoeveelheid aandacht en lof heeft gekregen, belooft een meeslepende en intrigerende leeservaring. Echter, ik voel me genoodzaakt om dit werk aan een diepere analyse te onderwerpen, iets wat mijn sceptische natuur onvermijdelijk maakt.
The Seven Husbands of Evelyn Hugo vertelt het verhaal van een wederom fictieve, iconische Hollywood-ster, Evelyn Hugo, die eindelijk besluit de waarheid achter haar glamoureuze en schandaalrijke leven te onthullen. De roman wordt gepresenteerd als een interview waarin Evelyn haar persoonlijke relaas deelt met het publiek, vanuit het perspectief van een relatief onbekende journalist genaamd Monique Grant. Terwijl de structuur van het verhaal op een innovatief idee lijkt, blijkt bij nader inzien dat de uitvoering helaas te wensen overlaat.
Allereerst valt op dat het boek een overdaad aan clichés bevat, een euvel dat de lezer voortdurend uit de illusie van de roman trekt. Evelyn Hugo, hoewel bedoeld als een complexe en gelaagde protagonist, komt vaak over als een bundeling van stereotype kenmerken die we in vele films en boeken zijn tegengekomen. Zij is de archetypische Hollywood-diva: mooi, geheimzinnig, en getraumatiseerd door haar verleden. Hoewel er niets mis is met het gebruik van dergelijke archetypes, is het jammer dat Reid er niet in slaagt om Evelyn’s karakter voldoende diepgang te geven om haar echt menselijk te laten aanvoelen.
Wat het boek verder tekort doet, is de poging om een serieuze en betekenisvolle behandeling te geven aan de LGBTQ+ thematiek. Evelyn’s biseksualiteit en haar liefde voor een andere vrouw zouden de kern van een krachtige en vernieuwende verhaallijn kunnen vormen, maar helaas lijkt het meer op een marketingtruc om modern en inclusief over te komen. De relatie wordt weliswaar besproken, maar blijft oppervlakkig en mist de emotionele intensiteit die het verdient. Dit doet afbreuk aan de representatie van de sapphische liefde, die hier wordt gereduceerd tot een sentimentele voetnoot in plaats van een wezenlijk en diepgaand thema.
De schrijfstijl van Jenkins Reid is evenmin indrukwekkend. Haar taalgebruik mist de poëtische flair en elegantie die je zou verwachten van een werk met literaire ambities. Zinnen kabbelen voort zonder bijzondere ritmiek of stilistische uitspattingen, wat ertoe leidt dat de lectuur al snel monotonie en verveling opwekt. Hoewel toegankelijkheid een deugd kan zijn in literatuur, moet het niet zodanig worden nagestreefd dat het ten koste gaat van artistieke integriteit en diepgang.
Een ander punt van kritiek betreft de structuur van het verhaal. De keuze om het relaas via een interviewformaat te presenteren is op zich niet origineel en had meer spanning kunnen toevoegen, maar de wisseling tussen Evelyn’s verleden en de huidige tijdlijn van Monique is vaak verwarrend en onsamenhangend. Dit overmatig switchen van perspectieven belemmert de opbouw van suspense en emotionele betrokkenheid bij de personages, waardoor de lezer continu uit het verhaal wordt gehaald.
Ten slotte laat ook de plotontwikkeling te wensen over. Ondanks de veelbelovende premisse van zeven huwelijken en de daaraan verbonden intriges en geheimen, voelt het verloop van het verhaal voorspelbaar en formulair aan. De plot twists die in het verhaal worden verwerkt zijn niet schokkend of vernuftig genoeg om een blijvende indruk achter te laten.
Alles bij elkaar genomen, is The Seven Husbands of Evelyn Hugo een boek dat de literaire verwachtingen niet waarmaakt, en daardoor zorgt voor een teleurstellende lezerservaring. Wat belooft een genuanceerd en diepgaand portret van een complexe vrouw te zijn, blijkt een oppervlakkig en stereotiep verhaal zonder de noodzakelijke diepgang en emotie. Ondanks de populariteit van Jenkins Reid, ben ik van mening dat dit werk de tand des tijds niet zal doorstaan en niet zal worden opgenomen in de literaire canon. De poging om hedendaagse thema’s te integreren is prijzenswaardig, maar de uitvoering faalt jammerlijk. Dit boek schiet tekort in zowel literaire kwaliteit als emotionele resonantie, en verdient daarom mijn kritische afkeuring.
Martijn Jongbloed.