In het fragment uit Everything Good Dies Here van Djuna ontdekt een kind een raadselachtige doorgang onder zijn bed, wat een reis van nieuwsgierigheid en zelfreflectie teweegbrengt. Deze tunnel, beschreven als een zachte, met bont gevoerde structuur, wekt een gevoel van verwondering en bezorgdheid op terwijl het kind nadenkt over de mysterieuze aard en mogelijke gevaren ervan. Zonder zich tot Moeder te wenden, navigeert het kind door de complexiteit van het leven onder haar zorg, waarbij het de grenzen onderzoekt van het begrijpen van hun eigen bestaan als een “huisdier” in een alien wereld vol vreemde wezens en regels. Het verhaal schakelt tussen fantasierijke spelletjes met een metgezel, Saskia, en de Filosofische fundamenten van de realiteit van het kind, wat resulteert in een aangrijpende verkenning van de onschuld van de kindertijd en de zoektocht naar identiteit. De zelfreflectie van de protagonist onthult een verlangen naar autonomie naast verwarring over sociale dynamiek en de rol die door Moeders wordt toegewezen, wat leidt tot een escapistische fantasie die zowel als rebellie als overleving functioneert. Uiteindelijk worden de pogingen van het kind om het bestaan te begrijpen gekenmerkt door een gebrek aan concrete fundamentele kennis, waardoor ze in een voortdurende staat van onzekerheid blijven.
De auteur, Djuna, weeft meesterlijk een verhaal dat resoneert met de worstelingen van opgroeien onder de schaduw van ondoorgrondelijke realiteiten. Als Nederlandse schrijver en literatuurdocent vind ik veel waardering voor de rijke beelden en de verkenning van complexe thema’s door de ogen van een kind in dit werk. De genuanceerde weergave van het interne conflict en de existentiële beschouwingen van de protagonist nodigt lezers uit om na te denken over hun eigen opvattingen over identiteit en erbij horen, en balanceert zorgvuldig tussen het speelse en het diepgravende. De levendige beschrijvingen en gelaagde karakteriseringen roepen een emotionele diepgang op die moeiteloos de essentie van kinderdromen en -angsten vastlegt. Djuna’s vermogen om filosofische vragen in een fantasierijk verhaal te verweven, is niet alleen prijzenswaardig, maar herinnert ook aan de kracht van storytelling om de ingewikkeldheden van de menselijke ervaring en perceptie te ontrafelen.
Voor verdere lectuur, bezoek de bron van dit artikel: https://lithub.com/the-rabbit-hole/