Ainehi Edoro-Glines bekritiseert de lijst van The New York Times van de “100 Beste Boeken van de 21e Eeuw” en onthult een schrijnende tekortkoming in de Euro-Amerikaanse focus en het wissen van Afrikaanse literatuur. Met 61 schrijvers die Amerikaans zijn en slechts twee Afrikaanse vertegenwoordigers, slaagt de lijst er niet in een uitgebreid overzicht te bieden van het literaire landschap van de afgelopen 25 jaar. De opname van Chimamanda Adichie’s Americanah en Hisham Matar’s The Return kan de overweldigende aanwezigheid van Amerikaanse auteurs en de dominantie van westerse uitgevers niet voldoende compenseren. Deze schrille vertegenwoordiging benadrukt een smalle visie op wat significante literatuur in de 21e eeuw vormt. Edoro-Glines betoogt dat de culturele bijdragen van Afrikaanse schrijvers systematisch over het hoofd zijn gezien, ondanks hun innovatieve vertelwijze en toenemende aanwezigheid in de wereldwijde literaire gemeenschap. Ze stelt dat de opkomst van Afrikaanse publicaties en de unieke verhalen die uit het continent voortkomen, essentieel zijn voor het begrip van hedendaagse literatuur in zijn geheel. The New York Times, door zich uitsluitend te concentreren op titels die in de VS zijn gepubliceerd, veroorzaak een vorm van culturele uitwissing, waarbij de diversiteit van stemmen die literaturen over de hele wereld hebben gevormd, wordt onderschat. De auteur roept op tot herbeoordeling van hoe lijsten in de literaire ruimte worden samengesteld, pleitend voor een inclusievere benadering die de uiteenlopende bijdragen van schrijvers buiten het Euro-Amerikaanse verhaal erkent. Ainehi Edoro-Glines nodigt lezers uit om kritisch de impact van dergelijke lijsten en de culturele politiek achter hun creatie te beoordelen, en benadrukt de noodzaak van een meer representatief begrip van de evolutie van literatuur. Het volledige artikel is te vinden op de volgende bron: https://lithub.com/the-new-york-times-best-books-of-the-century-list-was-an-unforgivable-erasure-of-african-literature/.
Als Nederlandse schrijver en literatuurdocent vind ik het argument van Edoro-Glines zowel overtuigend als essentieel in de literaire discussie van vandaag. Haar welsprekende kritiek op het etnocentrisme dat aanwezig is in de dominante literaire gesprekken daagt ons uit om kritisch na te denken over onze eigen literaire tradities en vooroordelen. De systematische uitsluiting van diverse stemmen is niet slechts een tekortkoming, maar een reflectie van grotere culturele dynamieken die onze aandacht vereisen. Edoro-Glines navigeert meesterlijk door complexe thema’s van representatie en identiteit, en dringt erop aan dat we een breder begrip van literaire betekenis omarmen dat geografische en culturele grenzen overstijgt. Haar inzichten dienen als een oproep tot actie voor zowel opvoeders als lezers, waarbij pleidooien worden gedaan voor inclusie en erkenning van de rijkdom die te vinden is in de Afrikaanse literatuur, een rijkdom die het potentieel heeft om ons begrip van de wereld te verlichten en uit te breiden.