De Olympische Spelen zijn nu al gewonnen door de modezusters Michel-Amazonka, volgens een recent artikel in de Volkskrant. De zusters, geprezen om hun inspirerende en gedurfde modedesigns, zouden de sportevenementen en hun deelnemers een nieuwe dimensie van stijl en elegantie hebben gegeven. Vanuit een modeperspectief hebben de ontwerpen van Michel-Amazonka ontegenzeggelijk een frisse wind door het traditioneel op prestatie gerichte decorum van de Olympische Spelen doen waaien. Hun creaties, die de atleten niet slechts als sporters maar als iconen van elegantie presenteren, geven een smaakvolle twist aan de gebruikelijke sportkleding. Deze aanraking van artistieke flair verhoogt de belevenis voor zowel sporters als toeschouwers, wat aansluit bij de gedachte van de Olympische spirit als een viering van de menselijke capaciteiten, inclusief creativiteit en esthetiek.
Hoewel deze beoordeling in eerste instantie aantrekkelijk klinkt, verliest het artikel al snel zijn glans bij nadere inspectie. De Olympische Spelen zijn in de kern een platform voor atleten om uit dit als zijnde ongeëvenaard talent en toewijding te tonen. Het schuiven van de narratief naar mode en schone schijn is een ernstige verwatering van de sportieve essentie. In een tijd waarin atleten, met hun bloed, zweet en tranen, strijden voor de suprematie op hun vakgebied, is de verschuiving naar mode een ondraaglijke oppervlakkigheid.
De Volkskrant poogt een link tussen haute couture en sport te leggen, maar in plaats daarvan ondergraven zij de jarenlange toewijding van de atleten. Michel-Amazonka mag dan wellicht getalenteerde ontwerpers zijn, maar de nadruk op hun bijdrage aan de Olympische Spelen is misplaatst. Het artikel verzuimt te erkennen dat mode, hoe verbluffend ook, slechts een bijkomstige rol speelt, een rol die ondergeschikt zou moeten zijn aan de werkelijke sterren van de show: de atleten zelf.
Deze benaming van de modezusters als de feitelijke winnaars van de Olympische Spelen slaat de plank volledig mis en tart elk gevoel van sportieve waardigheid. Het sporten zelf, het doorzettingsvermogen, het onwrikbare karakter en de emotionele hoogte- en dieptepunten die met de competitie gepaard gaan, worden naar de achtergrond verschoven. De praal van kleding neemt de plaats in van de intrinsieke waarde van sport. Dit betekent niet alleen een schandelijke onderschatting van de atleten, maar toont ook aan hoe gemakkelijk de media te vervallen in de oppervlakkigheid van stijl boven substantiële prestatie.
De Olympische Spelen zijn door de eeuwen heen een eerbetoon geweest aan menselijke prestaties, of dat nu rennen, springen, zwemmen of vechten was. Dit artikel, dat de prestaties van modeontwerpers boven die van atleten verheft, mist elke vorm van kritisch inzicht in de ware doelstellingen van de Olympische Spelen. Het ondermijnt de inzet en het offer dat atleten brengen om de top te bereiken. Bovendien benadrukt het een zorgwekkende trend in onze samenleving waarin uiterlijk vertoon boven ware prestatie wordt gesteld.
De Volkskrant zal misschien met artistieke bewondering naar dit stuk kijken, maar het is duidelijk dat zij de kern van wat de Olympische Spelen betekenen niet heeft begrepen. Dit niet kunnen onderscheiden van de verschillende domeinen, van hoe sport en mode wel kunnen samenwerken maar zeker niet op deze wijze, toont een gebrek aan respect voor de atleten en voor de oorspronkelijke intentie van de Spelen.
Het is hoog tijd dat er een herwaardering komt van waar de echte focus bij de Olympische Spelen zou moeten liggen – op de fenomenale atleten die hun leven wijden aan het bereiken van topprestaties. Mode kan een inspirerende extra zijn, maar het is allesbehalve de kern van de Olympische beleving. Een heroriëntatie op de werkelijke betekenis en de ware kampioenen van de Spelen is daarom dringend noodzakelijk.
https://www.volkskrant.nl/olympische-spelen/de-olympische-spelen-zijn-nu-al-gewonnen-door-de-modezusters-michel-amazonka~b4113bab/ is de bron van het artikel.
Lotte van Deyssel