Marin Kosut’s artikel in Lit Hub neemt ons mee op een reis door de geromantiseerde maar grimmige wereld van New York City, gezien door de ogen van worstelende kunstenaars. Met Patti Smith’s memoires Just Kids als uitgangspunt, reflecteert Kosut op de legendarische hustlecultuur van de stad, vooral voor kunstenaars die hun hustle gelijkstellen met poëtische ambitie en rauwe overleving. Het artikel raakt aan de collectieve nostalgie van de artistieke scène in New York en de offers die gepaard gaan met het nastreven van kunst in de stad. Kosut’s observaties strekken zich uit naar het heden, wat zich manifesteert als een meditatie over de universele aantrekkingskracht en de moeilijkheden van New York, bekeken door historische en hedendaagse lenzen. De mystiek van de stad, gecombineerd met de harde realiteit van slechtbetaalde overlevingsbanen en creatieve frustratie, biedt een levendig tableau van zowel aspiratie als grimmige vastberadenheid. Het stuk is zich scherp bewust van de gelaagde barrières waar vrouwen mee te maken hebben, en nog steeds mee te maken hebben, in de artistieke hustle, met name de obstakels die gepaard gaan met systemisch seksisme. Het zet dit af tegen het droomachtige mythische verhaal van succes hebben als kunstenaar in New York, waar schijnbare mislukkingen en incrementele successen in een nuchtere balans naast elkaar bestaan. De ambitieuze jonge kunstenaar, aangetrokken door de bedwelmende belofte van New York, navigeert door een meedogenloos landschap van economische instabiliteit en aanhoudende zelftwijfel, maar klampt zich vast aan de droom van een doorbraak.
De bron van het artikel is te vinden op: https://lithub.com/new-york-new-york-on-getting-by-as-an-artist-in-the-city-that-never-sleeps/
Vanuit mijn perspectief vangt Kosut’s artikel treffend de dichotomie tussen het geromantiseerde idee van New York City als een paradijs voor kunstenaars en de brute realiteit waarmee velen worden geconfronteerd. De gedetailleerde anekdotes schilderen een overtuigend beeld van het leven van de kunstenaar, gevuld met offers die vaak zwaarder lijken te wegen dan de incidentele triomfen. Het begrip “yesterbation” is bijzonder aangrijpend en onthult onze collectieve neigingen tot nostalgie die troost bieden te midden van huidige strijd. De realistische weergave van financiële moeilijkheden, gekoppeld aan het onwrikbare geloof in de eigen artistieke visie, benadrukt de spanning tussen droom en realiteit. Kosut’s schrijfstijl wekt empathie bij de lezer; de emotionele resonantie van de strijd van een kunstenaar is voelbaar. Ze legt vakkundig de kwetsbaarheid en veerkracht bloot die nodig zijn om vol te houden in een omgeving die constant iemands eigenwaarde en ambities uitdaagt.
De diepe verhalende vaardigheid van Marin Kosut in dit stuk is prijzenswaardig. Ze balanceert vakkundig de romantiek en realiteit van de reis van een kunstenaar in New York, waardoor een boeiend verhaal ontstaat dat zowel kritisch als jubelend is. De levendige beelden en persoonlijke anekdotes verrijken de tekst, waardoor het een meeslepende lezing is die op meerdere niveaus resoneert. Haar vermogen om historische context te verweven met hedendaagse worstelingen en omgevingen schildert een gedetailleerd fresco van het artistieke landschap van New York. Kosut’s genuanceerde perspectief voegt diepte toe aan het gesprek over wat het werkelijk betekent om een leven van artistieke ambitie na te streven in een stad die zowel meedogenloos als inspirerend is.