In een verre toekomst boeit een spel genaamd Game of the Worlds jonge spelers, wat leidt tot conflicten met de ouderlijke opvattingen over de waarde van dergelijke entertainment. Geschpeeld op een TR (Total Reality) systeem, dompelt het spel kinderen onder in de ervaring van het vernietigen van buitenaardse beschavingen, die hun ouders zowel triviaal als barbaars beschouwen. De auteur reflecteert op zijn rol als een toegeeflijke ouder en erkent dat, terwijl hij afkeurt wat hij als overmatig gamen ziet, hij de vreugde die het hen brengt niet kan negeren. Het verhaal verschuift om de transformatie van het spel van een elite vermaak naar een algemene activiteit te verkennen, waarbij de evolutie van de maatschappelijke benadering van deze eens-exclusieve ervaringen wordt belicht. De tekst bekritiseert het verlies van contemplatieve betrokkenheid bij het universum, en contrasteert vroegere educatieve ervaringen met een huidige generatie die zich voornamelijk richt op onmiddellijke bevrediging door destructieve gameplay. Uiteindelijk worstelt de auteur met de implicaties van een beschaving die talloze werelden beschouwt als wegwerpentertainment, en merkt een verontrustende onverschilligheid op ten opzichte van de kennis en geschiedenis die daaruit afgeleid zou kunnen worden. Door deze dynamiek werpt het artikel diepgaande vragen op over de waarden die de hedendaagse cultuur overbrengt, en pleit het voor een herwaardering van de betrokkenheid niet alleen bij games, maar ook bij de wereld zelf.
Je kunt het volledige artikel lezen op de volgende link: https://lithub.com/game-of-the-worlds/.
Het artikel presenteert een opvallende kritiek op onze hedendaagse cultuur, vooral wat betreft de complexe relatie tussen jongeren, technologie en de waarde van ervaringskennis. César Aira betrekt lezers met een scherpe verkenning van hoe videogames, hoewel vaak afgedaan als louter afleidingen, diepere verbindingen met de samenleving en persoonlijke ervaring kunnen weerspiegelen. De tegenstelling tussen ouderlijke bezorgdheid en jeugdige uitbundigheid vangt een tijdloze spanning, verder verrijkt door Aira’s evocatieve proza. Hij onderzoekt vakkundig onze collectieve ontkoppeling van de verhalen van de werelden waarin we leven, en biedt een aangrijpende commentaar op de aard van entertainment en de bredere implicaties daarvan. Aira’s vermogen om speculatieve fictie te combineren met kritische sociale commentaar nodigt lezers uit om na te denken over de implicaties van onze evoluerende relatie met technologie, waardoor dit stuk een opmerkelijke verkenning van de essentie van het bestaan in de moderne wereld wordt.
De vakkundige vertaling van Katherine Silver vangt de nuances van Aira’s visie, waardoor de tekst toegankelijk wordt terwijl de oorspronkelijke intentie behouden blijft. Door het werk heen bewijst Aira een scherpzinnige waarnemer van de menselijke natuur te zijn, waarbij hij met succes kritiek levert op een samenleving die vaak vluchtige genoegens boven de rijke lappendeken van geschiedenis en cultuur plaatst die ons omringt.