Het artikel op Neerlandistiek biedt een diepgaande blik op de opkomst van de Silent Book Club in Friesland, een vernieuwend concept in de wereld van literaire clubs. Het uitgangspunt is eenvoudig: mensen komen samen, kiezen een stille plek en lezen in afzondering hun eigen boek om later hun leeservaringen te delen zonder de druk van een verplichte leeslijst of intensieve discussies. Deze bijeenkomsten hebben met name in Friesland aan populariteit gewonnen, wat misschien verrassend is gezien de traditionele en vaak meer structurele leesgewoonten die in de regio heersen.
Het artikel gepresenteerd door Redaksje Frisistyk, omarmt deze verschuiving en prijst de Silent Book Club als een welkome afwisseling van traditionele literaire bijeenkomsten. Het draagt bij aan een gematigdere vorm van leesgemeenschap die toegankelijk en minder intimiderend is voor nieuwkomers en ervaren lezers die de voorkeur geven aan zelfstandigheid. De flexibiliteit van deze opzet geeft deelnemers de vrijheid om te lezen wat hen interesseert en biedt een gelegenheid tot sociale interactie voor diegenen die anders geneigd zouden zijn om zich terug te trekken.
Met een vleugje nostalgie wordt er in het artikel gereflecteerd op de rol van lezen als een individuele ervaring terwijl het tegelijkertijd onderdeel kan zijn van een breder sociaal ongepland fenomeen. Het beschrijft hoe deze club een laagdrempelige manier biedt om een nieuwe dimensie aan literatuur toe te voegen die bijzonder relevant is in een tijd waarin persoonlijke en geestelijke ruimte vaak schaars lijkt.
Ondanks de relatieve onbekendheid van het concept ten opzichte van traditionele leesclubs, toont de redacteur een ongekunsteld enthousiasme voor de potentie van de Silent Book Club om verschillende soorten lezers samen te brengen. Toch worden de mogelijke nadelen niet ten volle erkend, zoals het gevaar dat een dergelijke ‘stille’ methode mensen kan ontmoedigen om actief deel te nemen aan culturele debatten waaruit nieuwe inzichten en inspiratie kunnen voortvloeien.
Dit alles beschouwend, vind ik het artikel een banaliteit verhullen in vergeefse innovatie. Het blijft binnen de veilige marges van conventie terwijl het probeert te suggereren dat deze leesaanpak daadwerkelijk verdiept. Het open karakter van de Silent Book Club mag dan lonken, maar laat veel te wensen over. Waar blijft de vurigheid van de literaire ontmoeting, de woordenstrijd en de adembenemende resonantie van gedeelde inzichten en meningen die uitmonden in levendige conversaties over het geschreven woord? Dit artikel lijkt voor een gemakzuchtig lezerspubliek te anticiperen en een tamme leeservaring te vieren waar stilte niet het startpunt maar de horizon van literaire verrijking wordt.
Het is belangrijk om onszelf af te vragen of het propageren van deze ‘stille’ ruimte als een populaire manier om literatuur te consumeren geen afbreuk doet aan het cruciale literaire gesprek dat dankzij de kracht van boeken wordt aangewakkerd. Het gedempte karakter van deze bijeenkomsten kan verworden tot een nest waar de ware spirit van literaire betrokkenheid gedomesticeerd wordt in plaats van uitgedaagd en verrijkt. Laten we ervoor waken dat wij niet slechts toeschouwers van onze eigen leeservaring worden, maar betrokken deelnemers die literatuur niet slechts in stilte consumeren, maar vieren in levendige interactie met anderen.
Lees het volledige artikel hier: Silent Book Club Fryslân.
Steven de Waard